Afgelopen nacht had ik een nare droom... zo'n droom die werkelijkheid lijkt en wanneer je wakker wordt ben je blij dat hij voorbij is. Nu ben ik ook in de overgang en droom ik heftiger dan normaal maar dit was wel heel erg spannend.
In het kort ging mijn droom over een onbekende moordenaar, onzichtbaar en onberekenbaar. Het was heftig, angstaanjagend en er was grote paniek. In mijn droom gingen mensen zich verstoppen maar nergens was het veilig. Was degene die naast je stond wel te vertrouwen??? Er was grote paniek.
Toen ik middenin de nacht wakker werd kon ik de droom en het angstige gevoel niet van mij afzetten en in plaats van te verzetten ben ik gaan voelen. Wat gebeurde er in mijn droom, wat voelde ik en wat versterkte het gevoel van angst en paniek.
Het antwoord en besef kwam vrij snel. Ik realiseerde mij dat de huidige situatie net zo voelt. De hele dag hoor je over "het onbekende". En al het nieuws werkt zo in op mijn onderbewuste en is er geen afleiding om het te verwerken. Tot het in mijn droom tevoorschijn kwam. De verwerking gebeurde in de nacht. Zodra ik dit snapte ben ik in meditatie gegaan. Contact gezocht met het Universum en mijn gids. En ik heb gevraagd wat er nodig is om hiermee om te gaan. Het eerste wat ik duidelijk ontving was: All you need is LOVE.
Love, Liefde voor jezelf en voor de mensen om je heen. Je familie, vreemden en onbekenden en daarmee maakte de paniek plaats voor rust en vertrouwen. Niet alles zal zoals vroeger worden maar de liefde en om elkaar geven zal blijven bestaan.
En dan herinner ik mij mijn oma die TBC heeft gehad en naar een sanatorium moest terwijl haar gezin met opgroeiende kinderen haar zo hard nodig hadden. Toen was er geen telefoon, geen internet, geen informatie. Hoe zou zij die tijd beleefd hebben? Kende zij angst? Vast wel. Kon zij in de toekomst kijken? Nee.... Wat zij wel had was haar rotsvaste vertrouwen in God en op het moment dat ik dit schrijf voel ik haar dichtbij en ontroert mij dat omdat zij nog steeds zo'n grote steun en voorbeeld voor mij is.
Zoals zij vertrouwde op God vertrouw ik op het universum en wanneer we met zijn allen heel veel onvoorwaardelijke Liefde de wereld/universum insturen. Het maakt niet uit of je gaat bidden, een kruisje slaat, op je knieen gaat liggen of je zorgt voor je buurvrouw. De Liefde zal uiteindelijk winnen en zal de angst voor het onbekende naar de achtergrond verdwijnen. Tot die tijd is het balanceren, niet naar beneden kijken en vertrouwen op het lijntje waar je aanvastzit.
